من سلولی از بافت گنابادم

 “یک روز که به همراه دیگر همکاران از اتاق عمل برای  سرکشی از بیماران  می رفتیم .بر بالین یکی از بیماران که بسیار  درد می کشید.ناخداگاه احساسی به من دست داد .باخودم گفتم درچه فکر هستی . یک کاری باید بکنی . تو با بقال سر کوچه فرق می کنی .تو درس خوانده ای .تو پژوهشگر هستی . اگر تو کار نکنی هیچ کس کاری نخواهد کرد.همانجا بود که کار را آغاز کردم”

 از سوی جامعه پزشکی قرار گرفته اند. وقتی   او توانست با همه مخالفت های باند های داروسازی طرحش در آلمان اجرا کند به علت خواص درمانی زیادی که دارا بود. بسیار مورد استقبال قرار گرفت.. پس از آن در امریکا این طرح را عملی کردند و ایران سوم کشوری شد که این طرح در آن پیاده می شود. ارومیه به علت کارخانه های آب معدنی اش به عنوان اولین شهر در راستانی اجرای این طرح انتخاب شد.

استاد که این روز ها به همین خاطر زیاد به ایران می آید و  با تلاش ها ی انجام شده قرار است تا یک ماه آینده پروژه اکسیژن درمانی آغاز به کار کند  در این بین ما به  لطف آقای ابوالحسن پاکدامن توانستیم در یک روز تعطیل ساعتی در خدمت استاد باشیم.
 می گویند درخت هر چه پربار تر باشد افتاده تر و خاشعانه تر است . پروفسور نمونه ی کامل از این ادعا است  . چهره ای آرام و در عین حال آرامش بخش که با صدای  گرمش هر مخاطبی را به خود جذب می کرد. آنچه در این میان این پروفسور ۷۳ ساله را برای انسان خواستنی تر می کند ، علاقه او به کشورش ایران و بویژه زادگاهش گناباد است.

وقتی استاد را به دوران کودکی اش می بریم تا سرکی به خاطرات آن دوران بزند از دبستان ملامظفر و ناصرخسرو می گوید و از همکلاسی های قدیمی اش : دکتر توکلی زاده از نوغاب ، داوودی از ریاب ، رزمی از خیبری ، روحانی و …
استاد تا سیکل اول را در شهرستان درس می خواند و سپس راهی مشهد می شود. از آن پس بر ای تحصیلات عالیه  علمی و تخصصی پزشکی راهی آلمان می شود .در دانشگاه های ماینز و دوسلدرف دوران تخصص را می گذراند و فوق تخصص را در دانشگاه اسن و تخصص جراحی قلب و عروق و قفسه سینه و جراحی تجربی را در دانشگاه لوون بلژیک به اتمام  می رساند.

هم زمان با ما دوستان دکتر از ارومیه و مهندسی از آلمان نیز درجلسه بودند که به بررسی کارخانه جدید و نصب دستگاه ها ی مشغول بودند. از پروفسور  می خواهیم مختصری از روش درمانی جدیدشان بگویند.

” ببینید همین آب معمولی که در چای و قهوه استفاده می کنیم ۲ تا ۳ میلی گرم اکسیژن دارد.  ما توانستم در این طرح آن را ابتدا تا ۱۵ میلی گرم برسانیم و هم اکنون تا ۶۰ میلی گرم در لیتر و بیش از آن جلو رفته ایم.  قبلا  طرحی از آمریکا آمده بود  که ماده ای به فلوئوکربن را در رگ تزریق کنند که  ملکول اکسیژن را در خون می چرخاند و به مغز می رساند. بعد از مدتها دیدیم که این روش هم کارایی لازم را ندارد.   بنابراین دوباره از صفر شروع کردیم و بالاخره موفق شدیم در یک روند تکاملی به نتیجه برسیم . یکی از نکات برجسته در این روش این است که ترکیب مورد نظر یعنی آب غنی شده با اکسیژن از دو بخش کاملا طبیعی یعنی آب و اکسیژن تشکیل شده است که پس از مصرف با گذشت زمان کوتاه جذب خون شده و مورد استفاده قرار می گیرد. با استفاده از این ویژگی می توان نارسایی های قلبی عروقی از جمله اختلال در زنش منظم قلب را بهبود بخشید ، فشار داخلی چشم را کاهش داد از طرفی  در دستگاه گوارش به ویژه در سالم سازی کبد نقش موثر داشته و نیز به سلول سرطانی آسیب می رساند .”    

وقتی کمی با استاد راحتتر می شویم  . در میانه صحبت ها به شوخی می گوییم : استاد دیگر پیر شده اید !  دکتر لبخندی می زند و  با کمی تامل می گوید : شما نگاه تان به زندگی  بیولوژیکی است نه کرونولوژیکی!    – البته بماند که ما نفهمید یعنی چه ، ملی بنا به  عادت سری تکان دادیم – 

شما نباید طول عمر را زیاد ببینید که کی به دنیا آمد و کی از دنیا رفت. مهم این است که چطور خودتان را حفظ می کنید. من همیشه به مریض هایم می گویم  که مثبت اندیش باشید و با سلامت فکر سلامت جسم را تامین کنید. عقل و خرد مهمتر از بدن است.
 من دو تا مرکز سرطان در آلمان درست کرده ام. یک روش جدید با آگاهی های مثبت دارم که در این مراکز عملی می شود. یعنی من داده های مثبت به خرد و روان بیمارم می دهم. همین دیشب بیماری داشتم که کلی با او صحبت کردم. بعد از مدتی از خانه اش با من تماس گرفت و گفت: من باید حتماً با شما صحبت کنم . از موقعی که با شما صحبت کرده ام. حس می کنم تحولی در بدنم بوجود آمده است این یک حقیقتی است .                                                                                                                                                      
من سر کلاس نیز به دانشجویانم می گویم شما قبل از اینکه درباره دارو، آمپول و یا  جراحی صحبت کنید. باید یک گفتگوی سازنده ، انسانی ،  آگاهی دهنده  ، بدون تشنج با بیمار انجام دهید. بی
مار باید من را بشناسد من هم باید بیمارم را بشناسم.                                                           

 خداوند در این مغز ما که حدود یک  کیلو و ۵۰۰ گرم است صد میلیارد سلول قرار داده است. این تعداد سلول توسط صد بیلیون  – عدد یک  بگذارید ۱۴ صفر جلویش – پل ارتباطی به یکدیگر متصل اند. خوب در این دنیای عجیب مغز من چطور می توانم در ۵ دقیقه این انسان را درک کنم. حقیقتا  پزشک باید وقت بگذارد. اول باید انسان با انسان روبرو شود. این داروهای شیمیایی معجزه نمی کنند.”
علاقه استاد به زادگاهش کاملا نمایان است . وقتی درامریکا طرح را اجرا می کردند. بسیار مورد توجه قرار می گیرد و تلویزیون امریکا  مستندی در این باره می سازد. در این میان خانم خبرنگار از ایشان می پرسد از کدام قسمت ایران هستید .استاد ما هم  می گوید: من ایرانیم. زادگاهم گناباد که از دانشم هر دلی باشدش شاد.”
استاد در باره گناباد همیشه با احساس خاصی صحبت می کند  ” ما مدیون جامعه خود هستم و هر کس در جایگاه خودش باید فعالیت کند تا به شهر و به طور کل کشور خودش کمک کند. من در هر جایی باشم به یاد شهرم هستم.من هم مانند بقیه سلولی ار بافت این شهرم . جزو برنامه ام است که درصدی از سود حاصله از این کارخانه ای که در ایران زده ایم برای کارهای خیریه بویژه آموزشی و  علمی مصرف شود. همین دیروز  چند مریض را دیدم، خواستند به من پول بدهند گفتم: من یک حسابی باز کرده ام در گناباد. هرچه دوست دارید به همان حساب برای کارهای خیریه واریز کنید .”

ایشان با توجه به سه تخصصی که در زمینه پزشکی داشتند ولی برخلاف بعضی از همکارانشان زمان زیادی را صرف پژوهش و کار تحقیقاتی کردند. یکی از این پژوهش ها در زمینه تاریخ پزشکی به ویژه پزشکی در  ایران قدیم  است و حاصل آن کتابی شده است که بزودی به زیور چاب آراسته خواهد شد. ایشان در این باره توضیحات مفصلی دادند.

”  این فرصتی بود که برای من ایجاد شد. بعد از ظهر ها که دیگر در دانشگاه نبودم کارهای مطالعاتی انجام می دادم . کم کم به پزشکی سنتی ایران قدیم علاقه مند شدم.  بنابراین  رفتم و از دوران آریایی شروع کردم. در آغاز پزشکی فقط یک علم تجربی بود یعنی فردی اگر دردی و بیماری داشت می رفت در جنگل و برگی را می خورد اگر مشکلش برطرف می شد. شکل آن را بر دیوار می کشید تا بقیه هم بفهمند. این ادامه می یابد در دوران مادها، هخامنشی و اوج آن در قبل از اسلام دوران ساسانی است. دانشگاه جندی شاپور که یک مرکز علمی تمام عیار بود در آن زمان بود.بعد از اسلام نیز این ادامه می یابد که ابوعلی سینا نمادی کاملا گویا دراین باره است.                                                                                

 من ماه مارس کنفرانسی داشتم درباره تاثیر پزشکی ایران در پزشکی جهان. در ابتدا گفتم می خواهم ثابت کنم بیشتر چیزها که شما الان دارید از ایران گرفته اید. از ریشه شروع کردم .اگر ما تاریخ علم را بررسی کنیم می بینیم بعضی کشورها مانند: مصر، چین، هند، ایران، یونان پایه گذار علوم طبیعی بوده اند.                                                                          

 
تریتا اولین پزشک ایرانی بوده است که زرتشت درباره او می گوید: تریتا ماموریت پیدا می کند از طرف خداوند که با مرگ، تب و بیماری مبارزه کند. یا مثلا در زمان مادها به پزشک می گفته اند : مدیک حالا  مدیک – مدیکوس- مدیکام- مدیسین
   به آنها گفتم: ما در جندی شاپور که مانند هاروارد امروز بوده است پزشکی ، داروسازی، فلسفه، نجوم، پزشکی قانونی، دام پزشکی و… داشته ایم. سالی یک بار هم کنگره پزشکی بزرگی  در آنجا برگزار می شده است .شاگردان و استادان این دانشگاه نه از ایران بلکه از همه کشورها بوده اند که در این مرکز تمدن جمع می شده اند.                                                                                                                                                       

   بعد از اینکه ما آن دانشگاه را داشتیم ششصد سال بعد اولین مدرسه پزشکی در سالرنوی ایتالیا بوجود آمده است آمریکایی هم که اصلاًدر آن زمان  وجود نداشته است.  سخنرانی مفصلی بود

که در پایان همه اعضاء جلسه  در آنجا تعجب کردند.

  یک نمونه دیگر بگویم درباره  ایمونولوژی که در همین ۳۰ سال اخیر رونق گرفته است. اولین ایمونولوژیست جهان یک ایرانی بوده است. این را من نمی گویم این را آقای دکتر بتمن استاد دانشگاه الیمنز آمریکا می گوید: ایشان در سال  ۱۹۵۶ کتابی به نام تاریخ مصور پزشکی می نویسد و در انجا می گوید  اولین ایمونولوژیست جهان یک ایرانی است  به نام مهرداد ششم .

   همین طور که می دانید آن زمان رسم بوده که سران کشورها همدیگر را مسموم می کرده اند. مهرداد سمی با درجه پایین می سازد و آن را  می خورد و کم کم غلظتش را زیاد می کند تا بدنش مقاوم می شود. این روش هم اکنون هم به نام مهرداد ثبت شده است.

   این فرهنگ غنی ماست. باید این ریشه ها در دانشگاه ها مخصوصاً برای نسل جوان شناسانده شود. این مشکل اساسی ما شده است که خودمان را هنوز نمی شناسیم و باور نداریم 

من توصیه ام به شما این است که همیشه سعی کنید به ندای درونی خودتان پاسخ دهید. چون این  برای خود من پیش آمده و همیشه  جواب گرفته ام. با همه احترامی که برای پیشکسوتان باید قائل شویم ولی خود انسان هم باید بیندیشد. به عبارتی پژوهشگر باشد. جامعه ما واقعاً این جور افرادی نیاز دارد. ما نباید همه در یک خطر حرکت کنیم. گاهی این حریم ها را بشکنیم بیاییم بیرون و افق وسیعتری را بشناسیم . کافی است فقط بخواهیم و با توکل به خدا عمل کنید . مطمئن باشید موفقیت ما حتمی است “

استاد در این سفر به علت مشکلات راه انداز ی کارخانه در ارومیه علی رغم برنامه ریزی قبلی نتوانستند به شهرستان بیایند.  اتفاقا روز دیدار ما هم جلسه ای در دفتر ایشان بود که دکتر فتاح پور رییس کارخانه ، مهندس کُِن سازنده دستگا ه ها از آلمان ، آقای ابوالحسن پاکدامن و دکتر آزادمنش هم حضور داشتند و ما از حضور این بزرگواران نیز استفاده کردیم و بحث هایی هم در مورد فعالیت های دانشجویی انجام شد که علی القاعده برای ما مفید بود.  از پروفسور هم  قول گرفتیم تا در سفر بعدی در اواخر تابستان حتما ایشان را در گناباد ببینیم.

امید است این گونه بزرگان که از افتخارات کشور عزیزمان و از چهره های ماندگار برای  گناباد هستند تا هستند احترام شوند .شاید حیاتی دوباره باشند برای نسل جوانی که آینده را چندان زیبا نمی بینند.  

                                                                             
                                                                                    IRAN .GONABAD

        HERN    PROFESSOR   DR . ABOLGHASEM   PAKDAMAN