ظروف مسی از بسیاری بیماری ها جلوگیری می کند/ مسئولین این هنر را با حمایت خود زنده نگه دارند
پدر او استاد مسگر نصرالله صفاریان در سن سی سالگی به علت اشباع بازار مسگری در کاشان جهت امرار معاش به شهر بیدخت مهاجرت نمود و به پیشه مسگری مشغول شد و می توان گفت که تک هنرمند مسگری در گناباد بود.
مسگری یکی از قدیمی ترین صنایع دستی ایران است. پیشینه مسگری در ایران حداقل به پنج هزار سال پیش می رسد و به احتمال قریب به یقین ،اولین فلز مکشوفه به دست انسان ،همین فلز مس بوده و اولین فلزکاران نیز ایرانیان بوده اند،از جمله مراکز عمده این هنر،شهرهای کاشان،اصفهان ،کرمان،زنجان و شیراز می باشد.
در گذشته ایی نه چندان دور مسگری در بازار اکثر شهرهای ایران شکوه و جلالی داشت،و می توان گفت سمفونی چکش هاو ضر به هایی که بر ورقه های مس وارد می شد در بازار مسگرها به مانند یک قطعه موسیقی به گوش می رسید. در حال حاضر یک نفر از میان مسگران قدیمی گناباد در شهر بیدخت به طور سنتی این هنر اصیل ایرانی را حفظ کرده است.
از همین رو در خصوص بازار فروش و ساخت وساز ظروف مسی با این هنرمند پیشکسوت به گفتگو نشستیم.
سیف الله صفاریان در سال ۱۳۱۶ در شهر بیدخت در یک خانواده هنرمند مسگر متولد شد.
پدر او استاد مسگر نصرالله صفاریان در سن سی سالگی به علت اشباع بازار مسگری در کاشان جهت امرار معاش به شهر بیدخت مهاجرت نمود و به پیشه مسگری مشغول شد و می توان گفت که تک هنرمند مسگری در گناباد بود.
سیف الله صفاریان از کودکی اش می گوید:او می گوید در سن هفت سالگی از نعمت وجود پدر محروم شدم.
دنبال تحصیل نرفتم و از همین رو سواد خواندن و نوشتن ندارم،قبل از مسگری در بازارهای مختلف جهت امرار معاش مشغول به کارگری شدم،از آنجایی که جوهره مسگری در وجودم بود و بخاطر زنده نگهداشتن هنر پدری در سن ۲۵ سالگی بصورت سنتی شغل مسگری را انتخاب کردم،و اکنون حدود ۵۶ سال هست که بطور مستمر به این شغل ادامه می دهم.
هنرمند مسگر میگوید:در ایام القدیم پدرم تنها مسگر گناباد بود اما همزمان با من یک مسگر از طبس در گناباد مشغول به مسگری بودکه اکنون از وی و بازماندگانش اطلاع ندارم.
سیف الله صفاریان از رونق این شغل در زمانهای گذشته و حال گفت:در زمان گذشته مایحتاج اصلی زندگی مردم از جنس مس بود،سر سفره و داخل مطبخ های مردم اکثر ظروف مسی بودو همچنین در میان جهیزیه عروس ها حدود ۲۰۰کیلو گرم ظرف مسی به چشم می خورد،علاوه بر ساخت و ساز و فروش ظروف مسی،مسگرها وظیفه سفید کاری را هم بر عهده داشتند ودر تمام ایام سال مشغول بودندو در آمد خوبی هم داشتند.
این هنرمند پیشکسوت گفت: از زمانی که ظروف استیل،آلومنیومی،چینی و ملامین باب شد ،عده ایی از مردم به سمت این ظروف روی آوردند و فروش ظروف مسی کم شد .اما با این حال ظرف های مسی جایگاه خود را حفظ کرد.
وی در باره حفظ هنرش گفت: من با تمام بالا و پایین های بازار سعی کردم هنرم را حفظ کنم،زمانی را به خاطر می آورم که مخارج زندگی ام را نداشتم ،خریدار مس کم بود اما مغازه ام را حفظ کردم.
صفاریان گفت: به علت از رونق افتادن بازار مس و فروش کم ظرف های مسی ودر آمد پایین این حرفه هیچ یک از فرزندام وارد این پیشه نشدند و حتی جوانان امروزی هم میلی به این هنر ندارند.
استاد سیف الله گفت: در چه مشکلات فراوانی در این حرفه است اما عمده ترین مشکل در حال حاضر از نظر من بی توجهی مسولین به این هنر می باشد.
او گفت از مسولین انتظار می رود که به این هنر توجه بیشتری داشته باشند،و با اعطای تسهیلات به جوانان و پشتیبانی از آنان در حفظ این هنر اصیل ایرانی کوشا باشند.
هنرمند مسگر در پایان در باره وضعیت و جایگاه فعلی مسگری و مس گفت: در طی سال های اخیر،پزشکان به این نتیجه رسیده اند که مس برای سلامتی خوب است و پخت و پز در ظروفمسی از بسیاری از بیماریها جلو گیری می کند.
در نتیجه مردم بار دیگر به ظروف مسی روی آورده اند.
عقیده ایی که قدیمی ها داشتند ولی چند سالی مهجور مانده بود .هنگامی که ظروف اصلی پخت و پز و سفره از جنس مس باشد آرامش اعصاب به همراه دارد ،از کم خونی و کمبود آهن نیز جلوگیری می کند .
تنها حتما باید سالی یکبار ظروف مسی سفید کاری شود.
علی اصغر علی اصغری خبرنگار پایگاه خبری گناباد