برآورد تقاضای مسکن گناباد و بجستان/ بخش دوم

در بخش نخست به کمبود تعداد واحدهای مسکونی در سال ۱۳۸۵ پرداختیم. در این مطلب به کسری بخش مسکن در سال ۱۳۹۵ می­پردازیم. در این سال بخش بجستان از گناباد جدا شده و به عنوان شهر جدید به بررسی آمار این دو شهرستان می­پردازیم.

جدول ۵ – تعداد خانوارهای دو شهرستان در سال ۱۳۹۵

جدول ۶ – تعداد واحدهای مسکونی شهرستان گناباد به تفکیک نوع مالکیت در سال ۱۳۹۵

جدول ۷ – تعداد واحدهای مسکونی شهرستان بجستان به تفکیک نوع مالکیت در سال ۱۳۹۵

با توجه به تعداد خانوار هر شهرستان و تعداد واحدهای مسکونی میزان کمبود مسکن با فرض هر خانوار یک واحد مسکونی به شرح زیر خواهد بود.

جدول ۸ – کمبود تعداد واحدهای مسکونی شهرستان های

گناباد و بجستان در سال ۱۳۹۵

طبق جدول فوق کسری کسری واحدهای مسکونی در شهرستان های گناباد و بجستان به ترتیب ۲۱۷ و ۲۷۲ واحد خواهد بود. برطبق داده های مرکز آمار کشور، نرخ رشد جمعیت طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ معادل ۱.۲۴% بوده است. اگر درنظر بگیریم که روند تحولات بازار مسکن تا سال ۱۴۰۰ با سال ۱۳۹۵ هیچ تفاوت معنادارای نکرده باشد، بنابراین برآورد می­شود که در سال ۱۴۰۱ برای شهرستان های گناباد و بجستان به ترتیب جدول زیر باشد:

جدول ۸ – تخمین کمبود تعداد واحدهای مسکونی در شهرستان های گناباد و بجستان برای سال ۱۴۰۱

برآوردهای فوق با فرض ثبات شرایط در شهرستان های گناباد و بجستان می­باشد. اگر بخواهیم روند مهاجرت جمعیت در شهرستان معکوس شود یعنی مثلا در صورتی که بخواهیم با افزایش واحدهای صنعتی، جمعیت هر شهرستان اضافه شود؛ قطعا ارقام فوق افزایش خواهد یافت.

 پیشنهادات :

1. یکی از راه های کاهش کمبود مسکن می­تواند اسکان در روستاها باشد. یعنی اگر شرایط کار و فعالیت اقتصادی در روستاها فراهم شود؛ قطعا بخشی از جمعیت با ساخت مسکن در روستاها، هم باعث کاهش کمبود مسکن و هم افزایش ساخت و ساز و در نتیجه افزایش عرضه مسکن در روستاها خواهند بود.
2. دومین پیشنهاد خاصتا در خصوص شهر گناباد است. رفع معضل مسکن در شهر گناباد با افزایش عرضه زمین قابل ساخت برای واحدهای مسکونی انجام خواهد شد. به بیان بهتر شهر گناباد باید همچون مستطیلی باشد که از روستاهای رهن و ریاب شروع می­شود و در امتداد خطی (مثلا یک بزرگراه) اگر نگوییم به عزیزآباد، حداقل به قوژد برسد. ضلع دیگر باید از این نقطه شروع و به نوده گناباد و بیدخت برسد و از این راستا به بهاباد متصل شود. در نهایت ضلع پایانی این مستطیل باید از بهاباد شروع و به رهن و ریاب برسد. با این حجم از عرضه زمین می­توان مشکل مسکن را رفع کرد. همچنین به خاطر حفظ موجودیت روستاها و زنده نگهداشتن حیات روستا به عنوان موجودی زنده و متفاوت از شهر، لازم است تا محدوده های روستاها با یک بزرگراه از بافت شهری جدا شود. چراکه چهره ی روستا از شهر متاثر نشود. ما نباید فراموش کنیم که روستاها ظرفیت جذب گردشگر خارجی را دارند. در نتیجه روند تخریب بافت روستایی و خانه های قدیمی و بادگیرها و… باید متوقف شود. ما نباید سرمایه ای را که از دهه ها و بلکه سده های گذشته به ما رسیده را تخریب کنیم. در واقع یک منزل روستایی گلی قدیمی  صرفا متعلق به یک شخص به عنوان مالک نیست؛ بلکه میراثی متعلق به نسل های حاضر و آینده شهر و کشورمان است.

در پایان لازم است مسولین مربوطه با همت مضاعف و تلاش جمعی موانع عرضه مسکن را مرتفع و به رونق اقتصادی و آبادانی شهر کمک ویژه ای کنند.